Oleh:
Faizal Sidik
Faizal Sidik (2015), 'Jeff Koons: La Retrospective di George Pompidou', Senikini #24, Balai Seni Visual Negara, Kuala Lumpur.
Penulis Faizal Sidik di pintu masuk pameran ‘Jeff Koons: La Retrospective’di Centre Pompidou |
Jeff Koons bukanlah nama kecil dalam
seni kontemporari pada hari ini, banyak majalah-majalah seni seperti Art
Review, Art News, Flash Art, Art and Auction meletakkan beliau diantara 10
diantara 100 pemain-pemain seni yang paling berpengaruh dan berkuasa di dunia
pada hari ini dimana pemilihanny bukan sahaja mereka dikalangan artis malahan
kurator, kolektor, pemilik galeri. Namun apakah yang sangat signifikantnya Jeff
Koons ini?
Daripada pengamatan saya ada beberapa
yang boleh saya kongsikan disini yang bukan untuk mengatakan seni lukis barat
lebih baik dari timur, walaupun terdapat lompangnya sana sini seni lukis barat
itu tetapi saya sekadar memberi makluman seni pada hari ini mahu atau tidak
mahu kita harus menerimanya sebagai satu bentuk transaksi perdagangan yang
bernilai tinggi daripada emas dan berlian. Tidak hairanlah cara berpakaian Jeff
Koons ini sendiri memperlihatkan dunia artistik keseniman seseorang di alaf
baru itu menuntut mereka juga menjadi pengurus, ketua eksekutif, ahli korporat
yang begitu berbeza sekali jika dibandingkan sifat keseniman 50 tahun dahulu.
Jeef Koons bagi saya cuba melihat dirinya bukan sahaja seorang artis yang
dipandang orang sebagai manusia tidak terurus kerana kesibukan berkarya,
mempunyai gaya hidup yang pelik lagi aneh, semua itu ditukar beliau dengan
penampilan yang segak dan kasual dimajlis yang melibatkan beliau.
Saya di sini belum lagi memberikan apa
menariknya seniman Jeff Koons ini sehinggakan beliau dianggap sebagai seniman
yang setanding Warhol dan Picasso. Daripada pemerhatian saya Jeff Koons adalah
antara artis generasi kedua selepas Andy Warhol yang membuat sistem studio
iaitu karya dihasilkan secara besar-besaran yang dibantu oleh jurubantu atau
pekerja teknikal yang mempunyai kepakaran dalam bidang visual yang tertentu.
Jika Andy Warhol menubuhkan Silver Factory yang bukan sahaja sebagai studio
tetapi rumah artistik yang menjemput rakan-rakannya dalam bidang yang lain
untuk bersama-sama bekerja dengannya maka lahirlah filem-filem seni bidang seni
yang jarang-jarang diteroka oleh artis pada masa itu selain beliau terus
menghasilkan illustrasi iklan dan lain-lain yang berkaitan dengan massa yang
memaksa beliau untuk menghasilkan karya dengan cepat.
Pada hari ini Jeff Koons mempunyai lebih
150 orang pekerja yang bekerja dengan beliau dalam menyiapkan bukan sahaja
karya-karya baru malah projek-projek komisen yang ditempah oleh kolektor,
projek seni awam dan juga projek korporat di bangunan dan juga muzium. Walaupun
mempunyai pekerja yang ramai beliau adalah pembuat keputusan penting ke atas
sesuatu karya dan menjadi penasihat malah pemantau bersama dalam menjayakan
projek. Jika di era dahulunyanya pengeluaran secara besar-besaran hanya
dipraktikkan kepada barang-barangan keperluan harian seperti pembuatan minuman
ringan Coca Cola, sup Campbell, pembuatan automotif kini sistem kilang ini mula
dipraktikkan di dalam pembuatan seni. Persoalannya adakah ia akan menjatuhkan
taraf seni itu setaraf barang-barang harian yang dihasilkan secara banyak,
namun seni kontemporari hari ini menidakkan itu semua atas dasar permintaan
untuk memenuhi keperluan ia bukan sahaja perlu dilakukan malah akan
meningkatkan lagi imej objek itu yang boleh dilihat dimana-mana sahaja lihat
karya “Ballon Dog” dan “Tulips”yang mempunyai pelbagai
versi dan pilihan untuk kolektor.
Sungguhpun studio Jeff Koons pernah
berhadapan dengan saman beberapa kali dengan syarikat pencipta asal objek-objek
mainan kanak-kanak dan watak-watak adiwira seperti Incredible Hulk tetapi semua
itu tidak mematahkan hasratnya untuk merealisasikan pengalaman zaman kanak-kanak
beliau kepada awam. Dalam mempraktikkan sistem studio ini Jeff Koons bukanlah
berseorangan, rakan-rakan sezaman dengannnya misalnya Damien Hirst, Takeshi
Murakami dan lain-lain artis juga mempraktikkan pekerjaan yang sama. Damien
Hirst sendiri mengaji pengurus perniagaan iaitu Frank Dunphy dalam menyelia
strategi pemasaran beliau.
Selain itu Takeshi Murakami mempunyai
studionya sendiri yang dinamakan Hiropon Factory pada tahun 1996 dan setrusnya
pada tahun 2001 menubuhkan Kakai Kiki Co. Ltd yang berperanan dalam
menghasilkan dan mempromosiak karyanya dimana ia bertujuan mengurus dan
menyokong bukan sahaja pengkaryaan beliau sahaja tatepi beberapa artis muda
yang terpilih yang kebanyakannya adalah pembantu-pembantu beliau kepada
kerja-kerja penacaraan dan projek disamping menghasilkan cenderamata. Kakai
Kiki mempunyai sekitar 70 staff iaitu 50 orang pekerja yang berpusat di Tokyo
dan 20 orang di pejabat dan studio mereka di New York. Antara artis-artis muda
yang direpresentasi oleh Kakai Kiki selain Murakami ialah Chiho Aoshima, Mr.,
Aya Takano, Chinatsu Ban, Mahomi Kunikata dan Rei Sato. Kebanyakan artis-artis
muda ini dapat membuat pameran di galeri berjenama di Amerika dan Eropah
menerusi jaringan Murakami. Tidak hairanlah syarikat ini berjaya membuat
pameran dan projek besar disamping
perhubungan awam yang baik Kakai Kiki menambah koleksi kejayaan mereka dengan
pembukaan Kakai Kiki Gallery pada tahun 2008 di Motozabu, Tokyo.
Melihat pameran bergerak
‘Jeff Koons: A Retrospective’ di Paris saya rasakan sama jika saya melihatnya
di Whitney Museum, New York, Amerika Syarikat pada 27 Jun hingga 19 Oktober
2014 semasa pameran ini dilancarkan dan ia akan dibawa selepas ini ke
Guggenheim Museum Bilbao, Sepanyol pada 9 Jun hingga 27 September 2015 ini.
Faizal Sidik,’Jeff Koons: La Retrospective di George Pompidou’ Senikini, BSVN, Kuala Lumpur. (PDF) |
Tiada ulasan:
Catat Ulasan